ती आणि तिचा तो

प्रिय ती,

दुस-या दिवशी अंघोळ करताना चार केस जास्त गळले, तेव्हा कुठे विश्वास बसला, की दिव्य याच सुपिक डोक्यातून उगवलं आहे. जादू आहे तुझ्यात... खरंच अजून काय काय घडवणार आहेस या दगडामधून?

जेव्हा सांगण्यासारखं माझ्याकडे खूप काही असतं,
तेव्हा मला तू आठवतेस...
आणि जेव्हा बोलण्यासाठी मला शब्दही परके होतात,
तेव्हाही मी तुलाच शोधत असतो...

अवतिभवती पसरलेल्या गर्द एकटेपणात,
तूच भरून राहिलेली असतेस...
आणि अंधाराने मिटलेल्या एकांत वर्दळीत,
तूच कशी मला हात देतेस ?

जेव्हा माझ्यातल्या मला माझा विसर पडतो,
तेव्हा तुझ्यातल्या मला तू आकार देतेस...
आणि तुझ्यातल्या माझ्या साकार अस्तित्वाला,
माझ्यातल्या तुझ्यात विसरून टाकतेस

माझा मी तुझी तू म्हणता म्हणता कशी अलगद,
माझ्या तुला तुझा मी जोडून टाकतेस?
आणि, सतत तुला माझी करत बसलेल्या मला,
तुच माझि होऊन किनारा दाखवतेस.

माझ्या काचेच्या हृदयावर उमटलेला तुझा एक स्पर्श,
दिवसेंदिवस ठळक होत जातो अाहे...
त्याला कधीच पुसून टाकू नकोस...
पुसलास कधी चुकून तर,
काचांच्या ढिगा-यात त्या माझं हृदय शोधू नकोस...

तुझाच,

तो